Aleksander Wasiak, aplikant radcowski
Wśród głównych i najczęściej identyfikowanych przez dostawców usług płatniczych problemów należy wskazać ryzyko braku zgodności, tj. ryzyko poniesienia określonych sankcji prawnych, powstania strat finansowych lub utraty reputacji wskutek niezastosowania się do przepisów prawa. W celu należytego zarządzania ryzykiem braku zgodności należy w pierwszej kolejności zidentyfikować obowiązki, które dostawca usług płatniczych powinien wypełniać w toku prowadzonej działalności.
Ustawa z 19 sierpnia 2011 r. o usługach płatniczych („UUP") zawiera wiele przepisów, które mogą stanowić podstawę prawną do nałożenia sankcji administracyjnych na dostawcę.
W pierwszej kolejności należy zwrócić uwagę, iż dostawcy usług płatniczych oraz podmioty prowadzące działalność wyłączoną spod przepisów UUP podlegają wpisowi do rejestru prowadzonego przez Komisję Nadzoru Finansowego. Dostawcy są obowiązani zapewnić zgodność danych wpisanych do rejestru ze stanem faktycznym oraz informować Komisję Nadzoru Finansowego o każdej zmianie danych objętych wpisem. Powiadomienia należy dokonać w terminie do 14 dni od dnia uzyskania informacji o zmianie. W przypadku naruszenia obowiązku aktualizacyjnego KNF może nałożyć na dostawcę karę pieniężną w wysokości nieprzekraczającej 500 zł za każdy dzień opóźnienia, nie większej jednak niż 100 tys. zł.
W przypadku wydawania kart płatniczych należy pamiętać o obowiązkach związanych z opłatami interchange. Są to opłaty uiszczane z tytułu transakcji pomiędzy wydawcą karty a agentem rozliczeniowym zaangażowanymi w transakcję kartową. Zgodnie z rozporządzeniem 2015/751 dostawcy usług płatniczych nie mogą oferować ani żądać opłaty interchange z tytułu pojedynczej transakcji w wysokości przekraczającej 0,2 proc. wartości transakcji (płatność kartą debetową) czy 0,3 proc. (płatność kartą kredytową). Gdy instytucja płatnicza będąca wydawcą karty nie przestrzega przepisów rozporządzenia 2015/751, KNF może nałożyć na taki podmiot karę pieniężną do 100 tys. zł, nie większą jednak niż ustawowo określony poziom przychodu.