Stare problemy na gruncie nowych przepisów

Jak właściwie sformułować raport bieżący, aby nie naruszyć przepisów dotyczących oferty publicznej?

Anna Grygo, radca prawny, dział prawa rynku kapitałowego, Kancelaria Sadkowski i Wspólnicy

materiały prasowe

Emitenci papierów wartościowych będący spółkami publicznymi stoją przed dużym dylematem – w pewnych okolicznościach może bowiem dojść do sytuacji, w której publikując raporty bieżące, naruszą przepisy dotyczące ofert publicznych. Z jednej strony na emitentach ciążą obowiązki informacyjne zgodnie z przepisami MAR, w szczególności obowiązek publikacji informacji poufnych, czyli obowiązek podania informacji np. o znaczących emisjach papierów wartościowych. Z drugiej jednak strony emitent musi wypełniać obowiązki związane z prawidłowym przekazywaniem informacji stanowiących ofertę publiczną w rozumieniu przepisów rozporządzenia 2017/1129, tak aby sporządzić prospekt emisyjny lub zrealizować obowiązki w sposób niewymagający jego sporządzenia. Zbyt szeroko sformułowana publikacja o informacji poufnej materializuje ryzyko zakwalifikowania jej jako oferty publicznej, a w konsekwencji – konieczność dopełnienia określonych wymogów prawnych z tym związanych.

Emitent zobowiązany jest podać niezwłocznie do wiadomości publicznej informacje poufne bezpośrednio go dotyczące (art. 17 MAR). Przekazanie takich informacji następuje w drodze ich przekazania raportem ESPI w szczególności do KNF oraz agencji informacyjnej. Opublikowany raport bieżący odnoszący się do informacji poufnych powinien zawierać takie informacje, które umożliwiają pełną, prawidłową i terminową ocenę informacji przez opinię publiczną. Zawartość raportu powinna być w związku z tym podawana z uwzględnieniem perspektywy emitenta, tak aby inwestorzy mogli ocenić jego sytuację w kontekście publikowanej informacji, np. czy w związku z taką informacją może nastąpić zmiana ceny lub wartości akcji emitenta. Z uwagi na fakt, że informacją poufną może być m.in. informacja o zamiarze wyemitowania kolejnej serii akcji lub obligacji, czyli papierów wartościowych mogących stanowić przedmiot oferty publicznej, właściwe określenie zakresu przekazywanych informacji może w praktyce powodować pewne trudności. Należy bowiem pamiętać, że definicja „oferty publicznej papierów wartościowych" sformułowana w rozporządzeniu 2017/1129 jest niezwykle szeroka. Sporządzając raport bieżący, należy pamiętać, że zawarcie w nim rozbudowanego katalogu informacji wykraczających poza informacje dotyczące bezpośrednio emitenta lub emisji, w szczególności dodatkowych informacji o warunkach oferty, które pozwolą potencjalnemu inwestorowi podjąć decyzję o nabyciu lub subskrypcji papierów wartościowych, naraża emitenta na ryzyko zakwalifikowania takiej informacji jako oferty publicznej.

Jak zatem właściwie sformułować raport bieżący, aby nie naruszyć przepisów dotyczących oferty publicznej?

Przepisy rozporządzenia 2017/1129 wskazują na dwie istotne cechy, jakimi musi odznaczać się komunikat, aby mógł zostać zakwalifikowany jako oferta publiczna:

– zawiera informacje wystarczające do podjęcia przez inwestora decyzji o nabyciu lub subskrypcji papierów wartościowych;

– został przekazany w celu umożliwienia inwestorowi podjęcia decyzji o nabyciu lub subskrypcji tych papierów wartościowych.

W raporcie powinno być zawartych tyle informacji, aby umożliwić ocenę wpływu danego zdarzenia na emitenta. Zakres danych, które emitent chciałby zamieścić w raporcie informacji poufnej, musi podlegać ocenie, czy są to dane wystarczające do oceny sytuacji emitenta i wpływu na wyniki finansowe, a pomijać takie informacje, które byłyby nadmierne i mogłyby stanowić informację dla osób zainteresowanych nabyciem emitowanych przez niego walorów. Na przykład w przypadku emisji obligacji za informacje nadmiarowe można uznać m.in.: opis świadczeń emitenta, wysokość, termin ich spełniania, warunki i termin wypłaty oprocentowania czy wysokość, formę i warunki zabezpieczenia. W przeciwnym razie raport bieżący przestałby być li tylko raportem o informacji poufnej. A sam mógłby stać się informacją stanowiącą ofertę publiczną w związku z emisją danych papierów przez emitenta.

Ponadto publikacja raportów bieżących powinna być dokonywana wyłącznie w celu wypełnienia obowiązku prawnego wynikającego z art. 17 ust. 1 MAR, nie zaś w celu umożliwienia inwestorowi podjęcia decyzji o nabyciu papierów wartościowych. Wykluczone jest zatem podawanie w takich raportach informacji marketingowej lub informacji, która mogłaby – nawet pośrednio – zachęcić do nabycia papierów wartościowych.

Przekazanie przez emitenta raportu bieżącego wbrew powyższym zasadom naraża go na zakwalifikowanie tej czynności jako oferty publicznej, co z kolei może wiązać się z obowiązkiem sporządzenia prospektu emisyjnego. Odpowiednie sformułowanie treści raportu ma zatem zasadnicze znaczenie, biorąc pod uwagę, że dokonanie oferty publicznej papierów wartościowych bez wymaganego przepisami prawa zatwierdzenia prospektu emisyjnego lub jego udostępnienia do publicznej wiadomości zagrożone jest karą grzywny do 10 mln zł albo karą pozbawienia wolności do lat dwóch lub obiema tymi karami łącznie.