Tylko 119 zł za pół roku czytania.
Zyskaj pełen dostęp do analiz, raportów i komentarzy na Parkiet.com
Obligacje: Paradoks antyinflacyjnych papierów
Choć wydawałoby się, że do pokonania inflacji żaden instrument nie będzie nadawał się lepiej niż obligacje oszczędnościowe indeksowane inflacją, tak jednak nie jest.
Przynajmniej nie w przypadku papierów czteroletnich. Wszystko z powodu ich niskiego oprocentowania w pierwszym roku odsetkowym i... wysokiej inflacji. Teoretycznie, im wyższa będzie inflacja, tym wyższy okaże się także zysk posiadaczy takich papierów. Ktoś, kto kupił je w lipcu 2019 r., otrzyma w kolejnym okresie odsetkowym aż 6,1 proc. odsetek, co jest wynikiem godnym pozazdroszczenia. Sytuacja jednak zmieni się, jeśli uwzględnimy w kalkulacjach oprocentowanie z pierwszego roku inwestycji i podatek od zysków kapitałowych. Jeśli wziąć rządową prognozę inflacji na przyszły rok za dobrą monetę i założyć, że w kolejnych latach utrzyma się ona na tym samym poziomie (Rada Polityki Pieniężnej na pewno byłaby z tego zadowolona), uśredniony zysk z czterech lat inwestycji wyniesie 3 proc. brutto (a więc powyżej inflacji) i 2,4 proc. netto (poniżej wskaźnika CPI). Wprawdzie w kolejnych latach odsetkowych naliczane odsetki wyniosłyby 3,55 proc. (2,8 proc. inflacji plus 0,75 pkt proc. marży) brutto, a netto będzie to prawie 2,9 proc., to jednak oprocentowanie z pierwszego roku ustalono na poziomie na tyle niskim, że średni wynik z czterech lat inwestycji będzie znacząco niższy. Chyba że inflacja... spadnie. Próg pokonania inflacji przez czteroletnie obligacje antyinflacyjne w pojedynczym roku leży na poziomie 3,2 proc. Jeśli inflacja osiągnie ten pułap, to oprocentowanie obligacji wyniesie 3,95 proc. brutto, ale netto będzie o 5 pkt bazowych niższe od inflacji. Każdy kolejny wzrost inflacji o 0,1 proc. oznacza wprawdzie wyższe oprocentowanie obligacji, ale też i podatku od zysków kapitałowych. A jeśli uwzględnimy niskie oprocentowanie z pierwszego roku inwestycji, inflacja nie powinna wzrosnąć powyżej 1,8 proc., aby czteroletnie obligacje indeksowane inflacją pozwoliły uzyskać realną stopę zwrotu przewyższającą tempo wzrostu cen.
