Głównym polskim aktem prawnym, na podstawie którego działały giełdy pieniężne w okresie międzywojennym, było rozporządzenie prezydenta RP z 28 grudnia 1924 r. o organizacji giełd – pozwolenia na otwarcie giełd dawał minister skarbu w porozumieniu z ministrem przemysłu i handlu, nadzór nad giełdami pieniężnymi sprawował komisarz giełdowy, a koszty tego nadzoru ponosiły giełdy. Na giełdach handlowano: papierami wartościowymi, wekslami, czekami, przekazami, walutami, monetami i kruszcami. W handlu, podobnie jak przed I wojną, pośredniczyli maklerzy. Warunki działalności maklerów giełdowych w II RP regulowało rozporządzenie ministra skarbu oraz przemysłu i handlu z 25 sierpnia 1921 r. Kandydat na maklera, poza wymogiem niekaralności i bezwzględnej znajomości języka polskiego (w mowie i piśmie) oraz ograniczeniami wiekowymi (35–70 lat), musiał wykazać się odpowiednimi kwalifikacjami podczas składanego przed komisją egzaminu, a następnie złożyć przysięgę.
22.03.1991 r. Sejm uchwala Prawo o publicznym obrocie papierami wartościo- wymi i funduszach powierniczych. 16.04.1991 r. Pierwsza sesja Giełdy Papierów Wartościowych w Warszawie.
Foto: Archiwum
Ze względu na wartość kwot pieniężnych zgromadzonych w papierach wartościowych największe były giełdy warszawska, łódzka i krakowska, pod względem wartości obrotu – warszawska, poznańska i lwowska. Dominowała jednak Warszawska Giełda Pieniężna. Na pozostałe przypadało 20–30 proc. ogólnej sumy obrotów i były określane mianem giełd prowincjonalnych.
W Warszawie sesje – nazywane przed wojną godzinami zebrań giełdowych – były następują- ce: „w czasie zimowym dla giełdy papierów od godziny 12-ej do 13 m. 15, dla giełdy dewizowej od godziny 12 m. 45 do 13 m. 15; w czasie letnim giełda papierów miała zebrania od godz. 11 m. 45 do 13-ej, zaś giełda dewizowa od godz. 12 m. 30 do 13-ej. W soboty zebrania giełdy dewizowej były zawieszone, zaś giełda papierów odbywała się od godz. 11-ej do 12-ej".
Oprócz giełd pieniężnych w II Rzeczypospo- litej działało też 17 giełd towarowych: dziesięć zbożowo-towarowych i siedem specjalnych (np. lniarska, mięsne czy drzewna).
