Niemiecki Opel to jeden z prekursorów motoryzacji. Przedsiębiorstwo Adama Opla zostało założone już w 1862 roku w Rüsselsheim, gdzie do dziś znajduje się siedziba firmy, mimo że od dawna jest ona w rękach amerykańskiego koncernu General Motors. Przez pierwsze lata Opel produkował maszyny do szycia, a potem rowery. Dopiero wdowa po zmarłym pod koniec XIX wieku założycielu, prowadząca przedsiębiorstwo wraz z pięcioma synami, zwróciła uwagę na szanse związane z automobilizmem.
Pierwszy samochód ze znaczkiem Opla pojawił się w 1899 roku. Był to Opel-Patent-MotorWagen z podwoziem firmy Lutzmann. Napędzał go 3,5-konny silnik pozwalający rozpędzić się do 20 km/h. Produkcja była mizerna, powstało tylko 11 egzemplarzy, ale apetyty na motoryzacyjną przygodę wzrosły. A wraz z nimi doświadczenia, także w sporcie samochodowym.
W przypadku marki Opel wspaniała historia udziału w rajdach rozpoczęła się od Kadetta A. Na początku lat 60. kierowcy zespołów prywatnych jako pierwsi dostrzegli potencjał sportowy 40-konnego auta, startując nim w rajdach i zawodach wytrzymałościowych. Druga generacja Kadetta wzmocniła solidną pozycję Opla w rywalizacji amatorskiej, a jednocześnie otworzyła marce drogę na wielką scenę sportu samochodowego.
Bohaterami tamtych czasów byli słynny szwedzki kierowca Anders Kulläng oraz jego Opel Kadett B Rallye Coupé, który również pojawił się na torze. Jego następcą w rajdach był Kadett C GT/E. W 1986 roku wprowadzono przednionapędowego Kadetta E w prototypowej specyfikacji Grupy A.
Powyżej klasy kompaktowej w historii zapisała się Ascona A. W 1974 roku Walter Röhrl i Jochen Berger wygrali nią mistrzostwa Europy, a w 1975 roku zwyciężyli w Rajdzie Akropolu. Było to jednocześnie pierwsze zwycięstwo Opla w rundzie nowo powstałych rajdowych mistrzostw świata.
