Nie tylko ucieczka od ryzyka jest już problemem złotego

Zwrot w notowaniach naszej waluty. Coraz więcej czynników zaczyna działać na jej niekorzyść. W krótkim terminie będziemy jednak patrzeć przede wszystkim na to, co będzie się działo z dolarem.

 

Niewykorzystane okazje się mszczą. Ta stara piłkarska prawda może znaleźć także odzwierciedlenie na rynku walutowym. Para EUR/PLN mimo kilku sprzyjających czynników nie potrafiła zejść poniżej 4,55. Teraz natomiast warunki się zmieniły i na chwilę obecną argumenty przechodzą na stronę tych, którzy grają na osłabienie złotego.

Zamiana ról

W poniedziałek nasza waluta wyraźnie traciła zarówno wobec dolara, jak i euro. Po południu wycena dolara skoczyła do 4,43 zł, co oznacza wzrost o 1,2 proc. w stosunku do tego, co widzieliśmy w piątek. W relacji do euro złoty tracił około 0,5 proc. i za europejską walutę trzeba było płacić prawie 4,64 zł. Poniedziałkowy ruch to przede wszystkim efekt globalnej ucieczki od ryzyka. Tradycyjnie w takim otoczeniu głównym wygranym był dolar, a pod presją znalazły się m.in. waluty krajów rozwijających się, do których należy złoty. Problem jednak w tym, że przepływy kapitału związane z globalnym nastawieniem do ryzyka to niejedyne wyzwanie dla złotego. Swoje zrobiły także czynniki, które do tej pory działały na korzyść naszej waluty.

Zaskoczeniem okazało się chociażby ostatnie złagodzenie retoryki Adama Glapińskiego, prezesa NBP, który podczas otwartej konferencji mówił już nie tylko o podwyżkach stóp procentowych, ale zaczął również kreślić scenariusz ewentualnych obniżek stóp.

Foto: GG Parkiet

– Adam Glapiński wskazał, że znajdujemy się bliżej końca cyklu podwyżek. Bez wątpienia rynek również zwrócił uwagę na zdanie, w którym zasugerowano, że Rada może obniżać stopy nawet w IV kwartale 2023 r. Cykl oczywiście się nie skończył, ale można zakładać, że jego koniec wypadnie na przełomie lata i jesieni. Pogarszające się dane z polskiej gospodarki będą w związku z tym mocniej wpływać na wycenę złotego – mówi Łukasz Zembik, ekspert TMS Brokers.

– Z ostatniej konferencji prezesa NBP dowiedzieliśmy się, że w naszym kraju może kończyć się cykl podwyżek stóp procentowych, podczas gdy w USA ma on nabierać tempa, a Europejski Bank Centralny ma dopiero go zaczynać. Tym samym złoty mógł się osłabić, ponieważ inwestorzy mogli liczyć na dalszy wzrost oprocentowania w Polsce, co może zmniejszać dywergencję między naszym krajem a chociażby strefą euro. Dodatkowo na rynkach zdaje się panować szeroki risk-off i kolejny etap powrotu do dolara, co także może nie sprzyjać walutom rynków wschodzących – w tym złotemu – wyjaśnia Daniel Kostecki, dyrektor polskiego oddziału firmy Conotoxia.

Rynkową układankę uzupełnia też temat Krajowego Planu Odbudowy. Perspektywa jego przyjęcia również działała na wyobraźnię inwestorów. Diabeł tkwi jednak w szczegółach.

– Sama wizyta Ursuli von der Leyen i zatwierdzenie KPO w niewielkim stopniu wpłynęło na umocnienie złotego. Rynek w pewnym stopniu zdążył to już wycenić wcześniej. Teraz liczą się tzw. kamienie milowe i ich realizacja. Z tym może być gorzej. Dlatego też temat KPO oraz wymiany funduszy na rynku (a nie w banku centralnym, co będzie oznaczało wysoki popyt na złotego) schodzi na nieco dalszy plan – mówi Zembik.

Oczy na USA

Eksperci natomiast nie mają wątpliwości, że w krótkim terminie kluczowe dla złotego będzie to, co będzie się działo na światowych rynkach, a to oznacza także baczne śledzenie notowań dolara, który jest wyznacznikiem nastrojów. Ten natomiast też musi się przygotować na wstrząsy w związku ze zbliżającym się posiedzeniem Rezerwy Federalnej, która będzie musiała zareagować na ostatnie dane o inflacji w Stanach Zjednoczonych, która znów okazała się wyższa od oczekiwań.

– Dolar od piątku ponownie jest walutą numer jeden. Rynek zaczyna spekulować, że Fed podniesie, na którymś z trzech najbliższych posiedzeń, stopę nawet o 75 pkt proc., a do końca września koszt pieniądza zostanie zwiększony aż o 175 pkt proc. To oczywiście efekt inflacji, która w USA wypadła w maju na poziomie 8,6 proc. (rynek zakładał, że szczyt inflacji mamy za sobą). Silna deprecjacja złotego, głównie względem USD, to efekt spadków EUR/USD. Główna para walutowa w poniedziałek około południa była już poniżej 1,0470. Wysoka inflacja rodzi obawy o stagflację, stąd też obserwujemy spadki na giełdach w Europie i USA. Klasycznie złoty nie radzi sobie w takim otoczeniu najlepiej. Podwyższona awersja do ryzyka powoduje, że kapitał raczej opuszcza złotego – mówi Łukasz Zembik.