Pracodawcy, zatrudniający, według stanu na 1 stycznia danego roku, co najmniej dwudziestu pracowników (w przeliczeniu na pełne etaty), zobowiązani są do utworzenia zakładowego funduszu świadczeń socjalnych. Pozostali mogą go utworzyć na zasadach określonych w ustawie (art. 3 ust. 3 ustawy z 4 marca 1994 r. o zakładowym funduszu świadczeń socjalnych, Dz. U. z 1996 r., Nr 70, poz. 335 z późn. zm.).
Fundusz w ryzach
Dla przedsiębiorców, którzy zdecydują się na dobrowolne utworzenie funduszu, ma to takie znaczenie, że mogą czynione nań odpisy zaliczyć do kosztów uzyskania przychodów przy obliczaniu podatku dochodowego. Zgodnie bowiem z art. 6 ust. 1 wspomnianej ustawy, wydatki te obciążają koszty działalności pracodawcy. Oczywiście, na prowadzenie działalności socjalnej na rzecz pracowników przedsiębiorca nie potrzebuje żadnego ustawowego upoważnienia. Co ważne jednak, z chwilą utworzenia funduszu zastosowanie znajdują przepisy ustawy i bez znaczenia jest fakt, że jest to działalność dobrowolna. W razie więc naruszenia przepisów, sankcje obejmą również tych pracodawców, którzy wprawdzie nie byli do tego zobowiązani, ale fundusz utworzyli.
Potrzebny regulamin
Dobrowolne utworzenie funduszu świadczeń socjalnych może mieć podstawę w postanowieniach układu zbiorowego pracy, może też być wynikiem samodzielnej decyzji pracodawcy. Warunkiem prowadzenia działalności socjalnej jest wydanie przez niego, zgodnie z przepisami ustawy, regulaminu funduszu (art. 8 ustawy).