Obecnie w Europie jest ponad 1000 tego typu punktów dostępu (w tym instalacje na większości z 25 największych lotnisk). Wśród operatorów w Europie Zachodniej, którzy już rozpoczęli świadczenie usług lub prowadzą testy rynkowe, znajdują m.in.: BT (40 punktów dostępu), Swisscom (20 punktów), Telia Mobile (450 punktów) T-Mobil prowadzi testy rynkowe w Niemczech i Wielkiej Brytanii, a Orange ogłosił plan instalacji 400 punktów do końca 2003 r. Również w Polsce rośnie zainteresowanie WLAN. Operatorzy komórkowi zapowiedzieli uruchomienie od kilku do kilkunastu punktów dostępu, tak więc do końca 2003 r. powinniśmy mieć możliwość korzystania z bezprzewodowego szybkiego dostępu do Internetu.
WLAN został zaprojektowany jako bezprzewodowe przedłużenie sieci lokalnych w korporacjach. Z czasem jednak okazało się, że WLAN może zostać wykorzystany w publicznych sieciach telekomunikacyjnych jako technologia oparta o stosunkowo niedrogą infrastrukturę, a przy tym oferująca szerokopasmowy dostęp. Standard 802.11b lub (WiFi) jest obecnie najszerzej stosowanym standardem w sieciach WLAN. Technologia ta oferuje przepustowości do 11Mbps w niewymagającym licencji paśmie 2,4 GHz.
WLAN czynniki sukcesu
O popularności WLAN decydują trzy czynniki: pasmo niewymagające licencji, stosunkowo niski koszt instalacji oraz wysoka przepustowość.
Brak konieczności poniesienia wydatków na licencję dla pasma 2,4 GHz ma kluczowe znaczenie dla wzrostu rynku WiFi. Po doświadczeniach w procesie przyznawania licencji na telefonię trzeciej generacji, gdzie operatorzy komórkowi wydali w samej Europie Zachodniej ponad 100 miliardów euro na licencje, technologia umożliwiająca świadczenie usług bez opłat licencyjnych jest bardzo atrakcyjna. Dodatkowo, brak licencji oznacza niski koszt wejścia na rynek, co poza istniejącymi operatorami przyciąga nowych specjalistycznych graczy, a przez to poszerza ofertę rynkową.