BLACK WEEKS -75%
Roczna subskrypcja parkiet.com za 129 zł
Zyskaj pełen dostęp do analiz, raportów i komentarzy na Parkiet.com
Mongolia, czyli kapitalizm wśród bezkresnych stepów
Ojczyzna Czyngis-chana to kraj kontrastów i zarazem gospodarka pełna paradoksów. Wpływ na to mają zarówno warunki przyrodnicze, obfitość surowców, jak i sąsiedztwo z dwiema potęgami. Choć Mongolia jest krajem odległym, to sukcesy odnoszą tam też niektórzy polscy eksporterzy.
Ułan Bator jest otoczone górami. Warto rzucić okiem na obrzeża miasta. Obok bloków i willowych rezydencji można się tam natknąć na ger, czyli tradycyjne namioty.
Dla wielu Europejczyków Mongolia wydaje się krajem znajdującym się gdzieś na końcu świata. – Robisz sobie ze mnie żarty, synu, nie ma takiego kraju jak Mongolia – usłyszał w latach 80. od funkcjonariusza brytyjskich służb imigracyjnych Nambaryn Enkhbayar, wówczas student, a w latach 2005–2009 prezydent Mongolii. Wiedza dotycząca tego zakątka świata nie jest w Polsce aż tak tragiczna, ale dosyć powierzchowna. Polacy mają mglistą świadomość tego, że to kraj leżący między Rosją a Chinami, z którego w XIII w. przybyli do nas tatarscy najeźdźcy. Państwo, które było kiedyś sowieckim satelitą, a teraz... No właśnie, co teraz? Niewielu ludzi zdaje sobie sprawę, że to państwo osiągało jeszcze kilka lat temu najwyższe tempo wzrostu PKB na świecie i było uznawane przez zachodnich finansistów za inwestycyjne eldorado. Niewielka jest też świadomość tego, że Mongolia jest światową potęgą, jeśli chodzi o wydobycie metali ziem rzadkich, czyli surowców, bez których nie da się produkować nowoczesnych smartfonów i innych gadżetów elektronicznych. To, że w mongolskich sklepach dużym powodzeniem cieszy się polska żywność, również może być dla wielu osób wielkim zaskoczeniem. Z pewnością Mongolia nie jest przykładem ekonomicznego sukcesu, takiego jaki odniosły Tajwan czy Korea Płd. Jest jednak krajem, który przechodzi interesującą transformację i bywa wymieniany jako przyszłościowy rynek w dalszej perspektywie. Odwiedziłem Mongolię i przez prawie dwa tygodnie przyglądałem się temu krajowi i jego społeczeństwu.
Pozostało 88% artykułu
