To, jak istotne są zmiany klasyfikacji rynków, pokazują wydarzenia sprzed czterech lat, kiedy to polski rynek kapitałowy został przeniesiony przez FTSE Russell z kategorii rynków rozwijających się do grupy rynków rozwiniętych – a więc grupy 25 największych gospodarek świata. Wówczas obroty akcjami tylko na sesji 21 września 2018 r. wyniosły 5,4 mld zł, co było efektem inwestycji funduszy pasywnych w spółki notowane na warszawskim parkiecie.
Klasyfikacja rynków jest prowadzona przez wszystkie największe firmy obliczające indeksy, takie jak MSCI, Standard & Poor's czy STOXX, i jest podstawą kwalifikacji spółek z poszczególnych rynków do określonych grup indeksów, w szczególności indeksów rynków rozwiniętych i rozwijających się. W przypadku FTSE Russell proces weryfikacji danego rynku jest realizowany w ścisłej współpracy zarówno z inwestorami, jak i lokalnym władzami. W szczególności polega on na analizie szeregu kryteriów, które są wykorzystywane w ostatecznej ocenie i ewentualnej reklasyfikacji danego rynku. Wśród branych pod uwagę wskaźników wyróżnia się cztery podstawowe grupy. Pierwszą tworzą wskaźniki rozwoju gospodarczego, wyrażane poprzez wskaźnik PKB per capita. W drugiej grupie znajdują się zagadnienia związane z kwestiami regulacyjnymi obowiązującymi na danym rynku. Trzecia kategoria wskaźników odnosi się do oceny rozwoju rynku akcji, gdzie pod uwagę bierze się zasady obsługi inwestorów zagranicznych czy kwestie funkcjonowania rynku pożyczek. Ostatnia grupa wskaźników związana jest z obszarem depozytowo-rozliczeniowym. Proces ten prowadzi do odzwierciedlenia najistotniejszych i najdokładniejszych informacji na temat specyficznych uwarunkowań rynkowych, oferując inwestorom wgląd w zarządzanie ryzykiem w zakresie praktyk regulacyjnych i handlowych, uwzględnionych w poszczególnych indeksach.
Mongolia na listę obserwacyjną rynków granicznych została włączona w 2012 r., a więc rynek ten na decyzję odnośnie do kwalifikacji czekał dziesięć lat. Kluczowe w tym przypadku było dostosowanie systemu rozliczeń do międzynarodowych standardów i stworzenie korzystnego środowiska inwestycyjnego dla inwestorów. Takie zmiany zostały wprowadzone w marcu 2020 r. w wyniku współpracy krajowych regulatorów z wyspecjalizowanymi podmiotami infrastrukturalnymi. To również skutkowało przyciągnięciem na ten rynek nowych inwestorów instytucjonalnych, zwiększeniem aktywności dotychczasowych uczestników obrotu, poprawą płynności i przyspieszeniem rozwoju rynku z perspektywy kapitału międzynarodowego.
Giełda w Ułan Bator została powołana w styczniu 1991 r. Kluczowe dla jej rozwoju były zmiany, które miały miejsce w ostatnich latach, kiedy rynek akcji stał się bardziej aktywny niż w przeszłości, co było wynikiem wzrostu liczby debiutów oraz pojawienia się nowych produktów inwestycyjnych, takich jak fundusze inwestycyjne. W latach 2017–2020 wolumen obrotu osiągnął rekordowy poziom, miały miejsce również debiuty dużych spółek oraz rozpoczęcie równoległego notowania papierów na giełdzie lokalnej i rynkach zagranicznych. Obecnie na parkiecie notowanych jest 180 spółek, a ich łączna wartość rynkowa wynosi 1,4 mld dolarów. Natomiast główny indeks tego rynku, TOP-20, w okresie ostatnich pięciu lat wzrósł z 12 tys. do 35 tys. pkt, w tym roku jego wartość spadła o 22 proc.
Klasyfikacja do kategorii rynku granicznego to pierwsze kroki giełdy mongolskiej na arenie międzynarodowej. W tej grupie z rejonu Azji i Pacyfiku znajdują się już giełdy z Bangladeszu, Sri Lanki i Wietnamu. To zatem z tymi parkietami Ułan Bator musi konkurować o zainteresowanie inwestorów zagranicznych.
