Więcej pułapek na foreksie

Znany bloger Kathay dodaje komentarz uzupełniający do wywiadu z Profesorem Piotrem Zielonką

Z niekłamanym zainteresowaniem przeczytałem tekst wywiadu z profesorem Piotrem Zielonką p.t. "Pierwotne instynkty są zmorą inwestora" jaki pojawił się w wydaniu "Parkietu" z dnia 16.09.2013.

Od lat regularnie śledzę wszelkie publikacje wielce przez mnie szanowanego Pana Profesora, jego prace w dziedzinie finansów behawioralnych to niezaprzeczalnie istotny wkład w popularyzację i rozwój tej niebywale ważnej dla nas inwestorów dziedziny wiedzy, coraz precyzyjniej tłumaczącej nasze sukcesy i porażki.

Próba objaśnienia w wywiadzie tych ostatnich przez Pana Profesora z perspektywy właśnie teorii finansów behawioralnych podnosi z pewnością znacznie poziom wiedzy czytelników oraz odkrywa interesujące, a często nie uświadamiane przez wielu praktyków powiązania zaburzające procesy decyzyjne.

Aby jednak obraz całości zjawiska strat w spekulacji foreksowej w oczach czytelników stał się pełen, należałoby wspomnieć o trzecim, nie wymienionym a wcale nie mniej ważnym czynniku sprawczym, który towarzyszy wyliczonym w tekście pułapkom psychologicznym i niebezpieczeństwom wynikającym z samych  zasad działania foreksu.

Nie śmiałbym wchodzić w domenę znakomicie rozpoznaną przez Pana Profesora, pozwolę sobie raczej zabrać głos z pozycji zaangażowanego obserwatora, któremu asumpt do artykulacji roli owego trzeciego czynnika porażki daje 20 lat ciężkiej praktyki w giełdowym rzemiośle jak i szósty rok prowadzony blog o tematyce inwestycyjnej.

Istotą odkryć finansów behawioralnych jest objaśnianie przyczyn i objawów nieracjonalnych zachowań uczestników rynkowej gry, którym towarzyszą zniekształcenia procesów postrzegania, wnioskowania a przede wszystkim podejmowania decyzji. Jednakże samo skuteczne pozbycie się tak barwnie zobrazowanych w wywiadzie obstrukcyjnych dla myśli i zachowań błędów i efektów behawioralnych, choć niemożliwe w pełni jak podkreśla sam Kahneman, nie prowadzi do sukcesu w spekulacji w sposób inny jak tylko losowy.

Wygraną bowiem, nie tylko na rynku walutowym, zapewnia w przypadkach poza losowych pomysł na  pokonanie rynku, strategia na przeciągnięcie szans na swoją stronę czyli "osiągnięcie przewagi" jak zwykli mawiać za statystykami praktycy i luminarze w naszej branży. Na różne sposoby i za pomocą różnych narzędzi, których opis przekracza zasadnicze ramy niniejszego tekstu.

Można więc być ekspertem w skutecznym pokonywaniu wszystkich pułapek wykrytych przez specjalistów od finansów behawioralnych, a mimo to ponieść porażkę w spekulacji. Z drugiej strony nieznajomość wszystkich tych skrótów myślowych i błędów poznawczych nie przekreśla szans pokonania rynku o ile do  gry z rynkiem zaprzęgniemy konsekwentnie realizowaną, jak najlepiej udokumentowaną i zaprojektowaną strategię czy innego rodzaju plan inwestycyjny, pomagające osiągnąć w długim okresie pozytywną wartość oczekiwaną.

Jednym z "przeszkadzaczy", zakłócających optymalny wybór, jest wymieniony przez p. Zielonkę w wywiadzie efekt dyspozycji, który implikuje w inwestorach skłonności do ucinania zysków i hodowania strat. Jako że finanse behawioralne to wciąż młoda, żywa i rozwojowa dziedzina, nie dalej jak rok temu świat ujrzało wielce interesujące studium naukowe pod tytułem "Are  Investors Really Reluctant to Realize their Losses? Trading Responses to Past Returns and the Disposition Effect" ("Czy inwestorzy rzeczywiście są niechętni realizować straty? Tradingowe odpowiedzi na przeszłe zwroty i Efekt Dyspozycji"). Poddaje ono rewizji teoretyczne założenia wyżej wspomnianego efektu. Autorzy - Itzhak Ben-David i David Hirshleifer - na podstawie szeregu zjawisk zaobserwowanych podczas drobiazgowej analizy 77 tysięcy rachunków  giełdowych wnioskują, że podłożem wielu decyzji są raczej inwestorskie przekonania niż owa asymetria mentalna w traktowaniu zysków i strat. Jednym z ważnych źródeł tychże przekonań jest branżowa prasa i literatura.

Mam skromną nadzieję, że niniejsza reakcja na wywiad, do ukształtowania jak najpełniejszych przekonań zdoła się przyczynić.

 

Tomasz Symonowicz /Kathay/

Blogi.bossa.pl