Kanclerz Merkel zapewnia więcej trosk kursowi euro

Walka o następstwo po obecnej szefowej rządu niemieckiego może jeszcze wielokrotnie wywoływać nerwowe reakcje na rynku. Zwłaszcza że kryzys w relacjach Włoch z UE wciąż trwa.

Poniedziałek był dla euro dosyć nerwowym dniem. Przed godziną 11 wspólna europejska waluta traciła 0,4 proc. do dolara. Jej kurs doszedł nawet do 1,136 USD. Szybko się jednak odbił do 1,141 USD, by później zejść do 1,137 USD. Powodem tej nerwowej reakcji inwestorów była wiadomość z Niemiec. Kanclerz Angela Merkel zrezygnowała z ubiegania się o dalsze przywództwo w swojej partii CDU. Wkrótce potem ogłosiła, że nie chce być kanclerzem Niemiec na piątą kadencję.

Emerytura polityczna

Angela Merkel jest kanclerzem RFN od 2005 r., a partią CDU kieruje od 2000 r. Przestanie kierować swoim stronnictwem po jego grudniowym kongresie, na którym zostaną wybrane jego nowe władze. Kanclerzem chce jednak pozostać do końca obecnej kadencji parlamentu, czyli do jesieni 2021 r. Zaczyna się więc walka o to, kto będzie następcą Merkel w fotelu kanclerza.

Będzie ona tym ostrzejsza, że partia pani kanclerz traci poparcie. Bezpośrednim impulsem, który skłonił Merkel do zapowiedzi wycofania się z polityki, były kiepskie dla CDU (i będącej z nią w koalicji rządowej partii SPD) wyniki wyborów do władz landu w Hesji.

Foto: GG Parkiet

– Jeśli pozostanie ona kanclerzem po tym, jak CDU wybierze swoje władze, czyli prawdopodobnie po 7 grudnia, to i tak będzie postrzegana jako osłabiony przywódca. Zrzekając się dobrowolnie dalszego kierowania CDU, może próbować uchronić się przed potencjalnym sukcesorem, który mógłby odebrać jej również stanowisko kanclerza – uważa Holger Schmieding, ekonomista z Berenberg Banku.

Kwestia przetasowań w niemieckich władzach może wywoływać nerwowe reakcje na rynkach choćby z tego powodu, że Niemcy to największa gospodarka strefy euro, a kanclerz Merkel odegrała kluczową rolę podczas kryzysu w Eurolandzie, a także podczas kryzysu imigracyjnego z ostatnich lat. Rozpoczęcie walki o władzę w Niemczech na pewno skomplikuje reakcję unijnych decydentów na działania włoskiego rządu, otwarcie buntującego się przeciwko sugerowanej przez Brukselę polityki gospodarczej.

– Zapowiedź rezygnacji Merkel będzie miała ograniczone konsekwencje dla niemieckiej gospodarki, gdyż pozostanie ona jeszcze kanclerzem, a jej potencjalni następcy ogólnie popierają jej politykę. Może ona jednak sprawić, że decyzje w sprawie Włoch będą podejmowane wolniej, co zwiększa ryzyko, z którym zmaga się strefa euro jako całość – twierdzi Jennifer McKeown, ekonomistka z firmy badawczej Capital Economics.

Przestrzeń do odbicia?

Polityczna niepewność może w nadchodzących miesiącach negatywnie wpływać na euro. Kurs tej waluty wobec dolara niewiele już zaś dzieli od tegorocznego dołka (1,134 USD za 1 USD). Od początku roku euro zniżkowało o ponad 5 proc. wobec dolara. Na osłabienie wspólnej europejskiej waluty duży wpływ ma polityka amerykańskiego Fedu, który podnosi stopy procentowe, gdy Europejski Bank Centralny prawdopodobnie utrzyma je na obecnym poziomie przynajmniej do lata 2019 r. Euro nie służy również niepokój inwestorów dotyczący Włoch oraz sygnały mówiące o spowolnieniu gospodarczym w Europie.

Mimo to wielu analityków spodziewa się jednak, że euro do końca roku się umocni. Mediana prognoz zebranych przez agencję Bloomberga mówi, że na koniec czwartego kwartału za 1 euro będzie się płacić 1,16 USD. Najbardziej „bycze" prognozy mówią o 1,12 USD (autorstwa analityków BBVA, Banco Santander, Intesa Sanpaolo oraz Prestige Economics). Najbardziej „niedźwiedzia" (autorstwa analityków DNB) mówi o kursie wynoszącym na koniec roku 1,1o USD za 1 euro.