Konrad Misiewicz Doradca podatkowy, partner w Olesiński i Wspólnicy
Pojęcie grupy kapitałowej jest różnie definiowane na gruncie prawnym. Najogólniej – grupa kapitałowa to związek podmiotów gospodarczych powiązanych ze sobą kapitałowo, realizujących określone strategie i cele gospodarcze.
Okazuje się bowiem, że powyżej pewnej masy krytycznej korzyści gospodarcze osiągane są poprzez efekt specjalizacji współpracujących ze sobą podmiotów. Tak więc tworzy się struktury holdingowe, w których podmiot dominujący odpowiedzialny jest za zarządzanie grupą podmiotów zależnych (kontrolowanych), wydziela się podmioty odpowiedzialne za finansowanie. W złożonych grupach kapitałowych specjalizacja idzie jeszcze dalej, w kierunku wydzielenia określonych procesów biznesowych do odrębnych podmiotów, które same w sobie nie stanowią przedmiotu świadczenia grupy, lecz składają się na tzw. łańcuch wartości dodanej stanowiącej przedmiot działalności grupy lub wspierającej tę działalność. I tak w dużych grupach kapitałowych tworzy się podmioty specjalizujące się w zarządzaniu własnością intelektualną grupy, prowadzeniu prac badawczo-rozwojowych, czy też tzw. centra usług wspólnych konsolidujące w jednym podmiocie procesy, usługi księgowe, kadrowe, marketingowe, IT etc.
Za tworzeniem takich struktur przemawiają przede wszystkim przesłanki gospodarcze i ekonomiczne (np. efekt specjalizacji, a także synergii i skali). Często też motywem takiego działania (zwłaszcza w międzynarodowych grupach kapitałowych) są czynniki makroekonomiczne, związane z poszukiwaniem nowych rynków sprzedażowych lub oferujących zasoby majątkowe lub ludzkie na korzystnych warunkach albo korzystne ramy prawne, w tym również korzystne uwarunkowania podatkowe.
Warto zatem prześledzić, na ile polskie przepisy podatkowe odpowiadają na potrzeby przedsiębiorców tworzących grupy kapitałowe.