System patentu europejskiego polega na udzielaniu przez EOP patentów obowiązujących na terytoriach państw będących stronami Konwencji o udzielaniu patentów europejskich. System ten nie stanowi jednolitego prawa, mającego taką samą moc na terytorium wszystkich państw członkowskich. Jest on jakby wiązką patentów, które po ich udzieleniu podlegają prawu wewnętrznemu każdego z krajów - sygnatariuszy.
Ochrona
sprawą pierwszorzędną
Wejście w życie tej ustawy ma doprowadzić do zrównania możliwości uzyskania ochrony patentowej w naszym kraju, z jednoczesną możliwością takiej ochrony w innych państwach członkowskich. Jest to bardzo istotny fakt, albowiem w procesie światowego rozwoju wiedza chroniona odgrywa szczególną rolę. Ochrona patentowa jest elementem, który brany jest pod uwagę przez potencjalnych inwestorów zagranicznych, w związku z czym można zakładać, że dzięki przystąpieniu Polski do Konwencji zwiększy się zainteresowanie inwestowaniem w naszym kraju.
Przepisy ustawy regulują te kwestie, które Konwencja pozostawiła w gestii państw sygnatariuszy. Chodzi tu przede wszystkim o możliwość dokonywania europejskiego zgłoszenia patentowego w urzędzie krajowym, określenie skutków patentu europejskiego w państwie - stronie konwencji oraz uiszczanie opłat za ochronę wynalazku.