#WykresDnia: Powolne delewarowanie Fed

Aktywa ogółem skurczyły się w ubiegłym tygodniu o kolejne 19,5 mld euro. Od początku QT bilans Fed skurczył się jednak tylko o 476 miliardów dolarów.

Foto: parkiet.com

Rezerwa Federalna prawdopodobnie może zacząć spowalniać zmniejszanie bilansu, gdy rezerwy bankowe spadną do około 10 proc. lub 11 proc. produktu krajowego brutto, powiedział w piątek Christopher Waller, członek Rady Gubernatorów Systemu Rezerwy Federalnej.

– Zaczniemy zwalniać, gdy zbliżymy się do rezerw, które mogą wynosić od 10 proc. do 11 proc. PKB – powiedział Waller na spotkaniu Rady Stosunków Zagranicznych w Nowym Jorku. – A potem trochę pomacamy, żeby zobaczyć, gdzie powinniśmy się zatrzymać.

Waller zauważył, że w styczniu 2019 r. rezerwy w Fed wynosiły około 8–9 proc. PKB i „wszystko działało dobrze”, choć przyznał, że istnieją argumenty, że poziom ten może wymagać nieco wyższego poziomu.

Fed posiada obecnie portfel papierów skarbowych i papierów wartościowych zabezpieczonych hipoteką jako aktywa w swoim bilansie o wartości 8,5 biliona dolarów w stosunku do zobowiązań reprezentowanych przez rezerwy, które banki zdeponowały w amerykańskim banku centralnym, a także w ramach zdeponowanych tam jednodniowych umów odkupu. Te rezerwy i umowy odkupu wynoszą obecnie nieco ponad 5,6 biliona dolarów, co stanowi około 22 proc. produktu krajowego brutto w trzecim kwartale ubiegłego roku.

Fed zmniejsza swoje zasoby obligacji skarbowych nawet o 60 miliardów dolarów miesięcznie, a portfele MBS nawet o 35 miliardów dolarów miesięcznie. Proces ten będzie musiał się zatrzymać, gdy Fed określi wielkość rezerw, które banki muszą utrzymywać.

Niemal każda dyskusja na temat polityki Rezerwy Federalnej wywołuje listy od czytelników, którzy pytają, dlaczego nie robi się więcej na temat redukcji bilansu banku centralnego – tak zwanego zacieśnienia ilościowego – podczas gdy podwyżki krótkoterminowych stóp procentowych przyciągają całą uwagę uczestników rynku i analityków.

QT miało stosunkowo niewielki wpływ na warunki finansowe od czasu jego rozpoczęcia w zeszłym roku. I w zaskakującym zwrocie, nowa bitwa o limit zadłużenia kraju w dużej mierze zniweczy jakikolwiek wpływ, jaki może wywołać QT. Rzeczywiście, osiągnięcie pułapu zadłużenia prawdopodobnie spowoduje złagodzenie warunków finansowych, co jest sprzeczne z antyinflacyjną polityką Fed.

Tymczasem rok 2023 zapowiada się jako pełen wyzwań dla Systemu Rezerwy Federalnej. Fed jest na dobrej drodze do odnotowania swojej pierwszej rocznej straty operacyjnej od 1915 r. Według szacunków analiktyków thehill.com strata będzie duża, być może 100 miliardów dolarów lub więcej, a ta strata gotówkowa nie uwzględnia niezrealizowanych strat rynkowych na ogromnych portfel papierów wartościowych. Strata operacyjna w wysokości 100 miliardów dolarów, jeśli zostanie odpowiednio uwzględniona, pozostawiłaby Fed z ujemnym kapitałem w wysokości 58 miliardów dolarów na koniec roku 2023.

Przy obecnych stopach procentowych straty operacyjne Fed będą miały wpływ na budżet federalny przez lata, wymagając nowych wpływów podatkowych, aby zrekompensować ciągłą utratę miliardów dolarów w dawnych przekazach Fed do Skarbu USA.

Rezerwa Federalna potwierdziła już znaczną stratę operacyjną za czwarty kwartał 2022 r. Zbadane dane muszą poczekać na roczne sprawozdania finansowe Fed, ale wstępny raport za 2022 r. pokazuje stratę operacyjną w czwartym kwartale w wysokości ponad 18 miliardów dolarów. Cotygodniowe raporty Fed H.4.1 sugerują, że po grudniowej podwyżce stóp procentowych o 50 punktów bazowych, Fed traci w tempie około 2 miliardów dolarów tygodniowo. Ten tygodniowy wskaźnik strat w ujęciu rocznym wynosi co najmniej 100 miliardów dolarów straty w 2023 r. Jeśli krótkoterminowe stopy procentowe dalej rosną, straty operacyjne wzrosną. Ponownie, są to straty gotówkowe i nie obejmują niezrealizowanej straty Fed-u według wartości rynkowej, którą 30 września podał jako 1,1 biliona dolarów.

Fed najwyraźniej zdawał sobie sprawę z ryzyka straty, kiedy sfinansował około 5 bilionów dolarów długoterminowych, niskooprocentowanych hipotek i papierów skarbowych o stałym oprocentowaniu i papierach skarbowych o zmiennym oprocentowaniu. Są to inwestycje netto pasywów nieoprocentowanych — waluta w obiegu i depozyty skarbowe — a więc inwestycje finansowane zobowiązaniami o zmiennym oprocentowaniu.

Te zakupy w ramach łagodzenia ilościowego były hazardem Fed. Przy stopach procentowych obniżonych do historycznie minimalnych poziomów inwestycje krótkoterminowe przyniosły Fedowi zysk. Ale te inwestycje, tak finansowane, stworzyły ogromną ekspozycję Fed na ryzyko stopy procentowej, które mogłoby wygenerować niewiarygodne straty, gdyby stopy procentowe wzrosły – tak jak ma to miejsce teraz.

Od dawna zakładano, że Fed zawsze będzie osiągał zyski i przyczyniał się do dochodów federalnych. W 2023 roku i w przyszłości Fed będzie miał negatywny wpływ na politykę fiskalną — coś, czego Kongres nigdy nie zamierzał. Kiedy Kongres zrozumie obecny i potencjalny przyszły negatywny wpływ fiskalny hazardu polityki pieniężnej Fed, czy zgodzi się, że zbliżające się straty Fed to nic wielkiego – pytają Alex J. Pollock, starszy wykładowca w Instytucie Misesa i Paul H. Kupiec z American Enterprise Institute.