Wykorzystanie wskaźników impetu

Impet jest miarą tempa, w jakim ceny rosną lub spadają. Stosowanie wskaźników impetu często pozwala na dostrzeżenie ukrytej słabości lub siły rynku przed wystąpieniem ostatecznych punktów zwrotnych. Zwykle bowiem kursy akcji zwyżkują w najszybszym tempie długo przed osiągnięciem szczytu i spadają najbardziej gwałtownie przed utworzeniem ostatecznego dna notowań. To z kolei ma kapitalne znaczenie w kontekście planowanego wejścia na rynek.

Wszelkie poruszające się obiekty mają własność zwaną pędem. W skrócie można powiedzieć, że jest to odpowiednik "ilości" ruchu danego obiektu. Na przykład poruszające się wahadło ma stale zmieniający się pęd. Prędkość wahadła wprowadzonego w ruch stopniowo się zmniejsza, aż do krótkotrwałego unieruchomienia, w momencie, w którym zmienia ono kierunek ruchu. Jednocześnie amplituda ruchu wahadła powoli słabnie - proces ten określany jest jako wytracanie impetu.

Analogiczne zjawisko występuje w odniesieniu do rynków finansowych. Wyobraźmy sobie wykres pędu wahadła jako wyidealizowane zachowanie kursu akcji. Ceny waloru oscylują wokół stałego punktu centralnego. Nawroty przy maksimach i minimach wykresu odpowiadają natomiast rynkowym szczytom i dołkom. W odróżnieniu jednak od wahadła, które ma stałą masę i zmieniającą się prędkość, pęd rynku ma zarówno stale zmieniającą się masę (zmienna wartość obrotów), jak i stale zmieniającą się prędkość (fluktuacje tempa zmian cen). Dodatkowo, o czym też nie należy zapominać, istnieją "zewnętrzne" siły wpływające na rynek, takie jak niespodziewane wiadomości polityczne czy ekonomiczne, które mogą radykalnie zmienić pęd rynku w dowolnej chwili.

Oscylator

dobry na wszystko

W konsekwencji tych zjawisk niemożliwością jest zmierzenie pędu rynku z pełną dokładnością oraz używanie pomiaru do przepowiadania punktów zwrotnych z całkowitą pewnością. Jest jednak możliwe opracowanie wskaźników dobrze przybliżających pęd rynku i pomagających inwestorowi w podjęciu decyzji dotyczących wejścia na rynek. Najlepszymi wskaźnikami wydają się oscylatory. Określenia tego po raz pierwszy użył H. M. Gartler w książce "Profits in the Stock Market", opublikowanej w 1935 r. Podobnie jak średnie kroczące i wskaźniki względnej siły, oscylatory mają wiele rozmaitych formuł.

Do wskaźników mierzących impet rynku (wskaźników impetu) zaliczają się m.in. oscylator zmian (ROC), wskaźnik siły relatywnej (RSI), konwergencji i dywergencji średnich kroczących (MACD), a także wskaźnik szerokości rynku (A/D).

Chcesz kupić akcje?

Obserwuj dywergencje!

Najczęściej stosowaną metodą interpretacji wskaźników impetu wydaje się analiza poziomów wykupienia i wyprzedania. Dla inwestora planującego zakup akcji istotne jest zwłaszcza wyprzedanie rynku. Oscylatory są z reguły tak skonstruowane, że sygnalizują wyprzedanie rynku, przyjmując skrajnie niskie wartości. Na wykresach oscylatorów najczęściej wyznacza się stałe poziomy, które oznaczają wyprzedanie i wykupienie rynku.

Obserwując wskaźniki pędu warto zwrócić szczególną uwagę na jeszcze inny sposób ich zastosowania. Mowa tutaj o tak zwanej dywergencji, czyli braku potwierdzenia zachowania kursów przez wskaźnik impetu. Jeśli bowiem ceny osiągają kolejne minima potwierdzane przez oscylator, sytuacja techniczna jest "w porządku" - to znaczy trend spadkowy jest potwierdzany. Jeśli jednak impet przestaje potwierdzać minima cen, powstaje pozytywna dywergencja między ceną i wskaźnikiem. Jest to sygnał świadczący o możliwej zmianie trendu. n

Literatura:

Victor Sperandeo, Trader Vic, Metody mistrza Wall Street, wyd. ABC.

Victor Sperandeo, Trader Vic II, wyd. ABC.

Martin J. Pring, Podstawy analizy technicznej, wyd. WIG-PRESS.

Najczęściej stosowane wskaźniki impetu:

ROC (Rate of Change)

Wskaźnik tempa zmian kursu. Liczony jako procentowa zmiana ceny bieżącej do ceny z "n" sesji temu. Jeżeli linia wskaźnika rośnie, wskazuje to na zwiększającą się dynamikę ruchu ceny (wzmocnienie trendu), jeśli maleje - może to świadczyć o słabości. Za typowy sygnał kupna uważa się przecięcie od dołu linii 0; sprzedaży - przecięcie linii 0 od góry. Zaleca się także wyznaczanie linii wsparcia i oporu, jak na wykresie kursu, i momentów przełamania linii trendu.RSI (Relative Strength Index)

Indeks siły relatywnej. Jeden z grupy oscylatorów służących do określania rynku wykupionego lub wyprzedanego. Przyjmuje wartości od 0 do 100. Na wykresach zaznacza się linie horyzontalne najczęściej na poziomie 30 i 70. Typowe sygnały kupna występują, gdy linia RSI przetnie od dołu poziom 30; sprzedaży - gdy RSI przetnie od góry poziom 70. Jak w przypadku innych oscylatorów zalecane jest wyznaczanie linii trendu i obserwacja kolejnych minimów i maksimów lokalnych, zwłaszcza gdy nie pokrywają się one z ekstremami na wykresie kursu.

MACD (Moving Average Convergence Divergence)

Oscylator średnich kursu. Jest różnicą między "szybką" a "wolną" średnią wykładniczą. Podczas tendencji wzrostowej "szybka" (wyliczana na podstawie mniejszej liczby sesji) średnia rośnie szybciej niż średnia "wolniejsza" (wyliczana na podstawie większej liczby sesji), co powoduje zwiększenie wartości oscylatora. Podczas tendencji spadkowej "krótsza" średnia spada szybciej od "dłuższej średniej". Druga linia na wykresie to średnia wykładnicza oscylatora MACD, czyli tzw. linia sygnału. Przecięcie przez wykres MACD swojej linii sygnału od góry to sygnał sprzedaży, a od dołu to sygnał kupna. Potwierdzeniem tych sygnałów jest przecięcie przez wykres MACD linii równowagi, znajdującej się na poziomie 0.