Strategia motyla

Czy można zbudować strategię opcyjną, która zawsze będzie przynosiła inwestorowi zysk? Okazuje się, że w pewnych sytuacjach taką szansę daje strategia motyla.

Strategia motyla (long butterfly) jest jedną z najbardziej znanych złożonych strategii opcyjnych typu spread. Zbudowana w oparciu o opcje call, polega na nabyciu jednej opcji z niską ceną bazową X1, jednej opcji z wysoką ceną bazową X3 oraz wystawieniu dwóch opcji o pośrednim kursie rozliczeniowym w dniu wygaśnięcia X2. Zazwyczaj opcje dobiera się w ten sposób, aby cena X2 opcji sprzedawanych była średnią arytmetyczną cen X1 i X3 opcji nabywanych.

Identyczną strategię można zrealizować w oparciu o opcje put. Należy wówczas nabyć jedną opcję z ceną bazową X1, jedną opcję z ceną bazową X3 i jednocześnie wystawić dwie opcje z ceną X2. Relacje pomiędzy cenami bazowymi opcji są takie same, jak w przypadku opisanym wcześniej.

W obydwu wariantach strategii motyla opcje mają ten sam instrument bazowy i te same terminy wygaśnięcia. Long butterfly stosuje się wtedy, gdy oczekiwany kurs instrumentu bazowego w dniu wygaśnięcia ma zawierać się w granicach wyznaczanych przez ceny wykonania opcji nabywanych (X1 i X3).

Przykład:

W okresie najbliższego miesiąca spodziewamy się stabilizacji notowań indeksu WIG20 w okolicach 1700 pkt. Według cen zamknięcia z 13 lutego zajmujemy odpowiednie pozycje na marcowych opcjach call z kursami wykonania 1600, 1700 i 1800 pkt. Nabywamy opcję OW20C4160 po 1460 zł, opcję OW20C4180 po 381 zł i wystawiamy dwie opcje OW20C4170 po cenie 750 zł. Wykres przedstawia dochód z realizowanej strategii long butterfly.

Stosunek maksymalnego zysku (659 zł) do maksymalnej straty (341zł) wynosi w przybliżeniu 2:1. Bardzo zbliżone wyniki przyniesie strategia zrealizowana na opcjach put. Warte podkreślenia i charakterystyczne dla naszego rynku w ostatnich tygodniach jest to, że ten wariant budowy strategii motyla jest korzystniejszy dla inwestorów - strata jest mniejsza, a możliwy do osiągnięcia zysk nieco wyższy.

Przeanalizujmy teraz strategię w oparciu o marcowe opcje call z kursami wykonania 1400, 1500 i 1600 pkt. W trakcie piątkowej sesji (13 lutego) sprzedajemy dwie opcje OW20C4150 po jedynym tego dnia kursie transakcyjnym 2800 zł oraz nabywamy opcje OW20C4140 i OW20C4160. Nawet jeśli kupiliśmy je po najmniej korzystnych dla nas cenach maksymalnych, odpowiednio 3700 zł i 1850 zł, to i tak wynik strategii zawsze będzie dodatni. Dzieje się tak, ponieważ premia otrzymana ze sprzedaży dwóch opcji przewyższa sumę premii zapłaconych za opcje nabywane o 50 zł [5600 - (3700 + 1850)] = 50.

Wynik strategii jest dodatni, ale nie pokrywa wydatków związanych z prowizjami maklerskimi. Jeśli jednak opcję OW20C4160 nabyliśmy 13 lutego, np. po kursie ostatniej transakcji 1460 zł, co i tak nie było kursem najniższym tego dnia, minimalny zysk wzrósł do 440 zł, pokrywając z nawiązką wszelkie koszty transakcyjne. Jakby tego było mało, gdy 19 marca wartość indeksu WIG20 ukształtuje się w przedziale od 1400 do 1600 pkt, zysk będzie jeszcze wyższy.

W opisanej sytuacji jest tylko jeden problem. Wolumen obrotu opcjami OW20C4150 na omawianej sesji wyniósł dwie sztuki, czyli dokładnie tyle, ile potrzebowaliśmy do zbudowania strategii motyla. Oznacza to, że musielibyśmy być jedynymi szczęśliwcami, którym udało się tego dnia sprzedać tę serię opcji na rynku.

Autor jest pracownikiem

naukowym Zakładu Rynków

Finansowych w Instytucie

Ekonomii UMCS w Lublinie

Literatura:

W. Dębski: Rynek finansowy i jego mechanizmy, Wydawnictwo Naukowe PWN, Warszawa 2001

J. C. Francis, R. W. Taylor: Podstawy inwestowania - wycena papierów wartościowych i konstrukcja portfela, Dom Wydawniczy ABC, Kraków 2001