Zanim o pana nowych wyzwaniach zawodowych, zacznijmy od zamieszania wokół Murapolu. Mówiąc w skrócie, rynek boi się, czy firma obsłuży zadłużenie obligacyjne. Dodatkowy niepokój wywołała informacja, że KNF sprawdza, jak brokerzy sprzedawali inwestorom wasze obligacje – ewidentne nawiązanie do afery GetBacku.
Zestawianie Murapolu z GetBackiem uważam za skandaliczne – to wynika z kompletnej ignorancji albo szukania taniej sensacji. Albo jest w tym ukryty cel. Nie chodzi mi o żaden tekst prasowy, bo to pokłosie tego, co się mówi na mieście, o co mnie ludzie pytają bezpośrednio. Nie jest istotne, jakie prowizje Murapol płacił brokerom za sukces kolejnych emisji, kluczem jest to, jak pracują pieniądze powierzone przez obligatariuszy. Murapol nie emituje obligacji, żeby ratować płynność, tylko finansuje realne inwestycje deweloperskie, które generują potężne przepływy pieniężne. Warto popatrzeć na sprawozdania, na terminy zapadalności obligacji, na to, że Murapol buduje teraz ponad 6 tys. mieszkań.
Spółka działa na zdecydowanie większą skalę niż podobne firmy notowane na giełdzie, przy znacznie niższych kapitałach. Potrzebuje więc więcej zewnętrznego finansowania, ale efektywność kapitałów jest z kolei dużo wyższa. Na działalność Murapolu zawsze patrzyłem bardziej przez IRR (wewnętrzna stopa zwrotu – red.) niż inne wskaźniki. To zresztą stan przejściowy w rozwoju firmy. Jeśli Murapol w najbliższych dwóch latach, również dzięki wejściu na giełdę, ustabilizuje sprzedaż na poziomie 4–5 tys. mieszkań rocznie, to stanie się bardzo szybko spółką dywidendową – ograniczenie dalszych wzrostów naturalnie będzie powodowało kumulację kapitału w spółce, który będzie można dystrybuować do inwestorów.
Czy Murapol przeinwestował? Spółka wyprzedaje, nawet ze stratą, aktywa kupowane za pana rządów.
Nowy zarząd podjął decyzję o maksymalnym skupieniu się na biznesie deweloperskim. Przy skali działalności i marżach z projektów mieszkaniowych reinwestycja gotówki ze zbycia aktywów pozwoli szybko odrobić straty.
