Wycena rzeczowych składników aktywów trwałych

Rzeczowe aktywa trwałe są tradycyjnym elementem każdego sprawozdania finansowego. Zagadnienia rachunkowości związane z ich składnikami dotyczą wyceny majątku w okresie użytkowania oraz rozliczenia ceny nabycia i stopnia dekapitalizacji w poszczególnych okresach sprawozdawczych.

Publikacja: 19.11.2005 07:24

Rzeczowe składniki aktywów trwałych podlegają umorzeniu w sposób systematyczny w czasie użytkowania.

Amortyzacja i odpisy

z tytułu utraty wartości

Zastosowana metoda amortyzacji powinna odzwierciedlać tryb konsumowania korzyści ekonomicznych ze składnika aktywów, czego nie należy mylić z tempem dekapitalizacji majątku. Odpisów amortyzacyjnych dokonuje się także wówczas, gdy wartość użytkowa aktywów przewyższa ich wartość bilansową. Jeżeli sytuacja taka jest notoryczna i jednostka jest w stanie ustalić w sposób wiarygodny wartość godziwą aktywów, to należy rozważyć wycenę aktywów według ich wartości godziwych. Przy ustalaniu metody i stawek amortyzacyjnych należy uwzględnić:

- okres i tryb konsumpcji korzyści ekonomicznych uwzględniające warunki technologiczne, komercyjne i ekonomiczne,

- powiązanie lub zależność danego składnika z innymi składnikami o krótszym okresie użytkowania,

- wartość końcową po jego użytkowaniu,

- ograniczenia prawne.

Zastosowana metoda amortyzacji powinna odzwierciedlać uzyskiwanie przez jednostkę korzyści ekonomicznych ze składnika rzeczowych aktywów trwałych. Odpisy amortyzacyjne za każdy okres powinny być ujmowane jako koszty danego okresu, jeżeli nie stanowią zwiększenia wartości bilansowej innego składnika aktywów.

Możliwe jest stosowanie różnych metod amortyzacji, takich jak: metoda liniowa, metoda degresywna oraz metoda zróżnicowanego odpisu.

Metoda liniowa polega na stosowaniu stałych odpisów amortyzacyjnych w okresie użytkowania środka trwałego.

Metoda degresywna zakłada stałe zmniejszanie odpisów amortyzacyjnych na przestrzeni okresu użytkowania środka trwałego.

Metoda zróżnicowanego odpisu jest oparta na ustaleniu odpisów amortyzacyjnych w oparciu o liczbę wytworzonych produktów. Wybór konkretnej metody amortyzacji jest uzależniony od oczekiwanego trybu uzyskiwania korzyści ekonomicznych.

Środek trwały należy amortyzować nawet wówczas, gdy nie był on używany lub został wycofany z użycia do chwili jego wycofania z bilansu lub osiągnięcia wartości księgowej odpowiadającej wartości końcowej. Weryfikację okresu użytkowania i metod amortyzacji należy przeprowadzać przynajmniej na koniec każdego okresu obrotowego.

Zmiany w przyjętych metodach lub stawkach amortyzacji mają charakter zmian w wartościach szacunkowych, a nie zmian w zastosowanych zasadach rachunkowości. Dokonane korekty mają zatem wpływ na bieżący i przyszłe okresy. Korekcie nie podlegają natomiast dane porównawcze za poprzednie okresy sprawozdawcze.

Jeżeli wartość użytkowa aktywów uległa znacznemu obniżeniu, jednostka powinna dokonać dodatkowego odpisu aktualizującego. Kwotę odpisu aktualizującego należy ująć w kosztach okresu, którego on dotyczy. Po ujęciu odpisu aktualizującego z tytułu utraty wartości, w przyszłych okresach należy tak skorygować odpisy amortyzacyjne dotyczące danego składnika, aby w ciągu pozostałego okresu użytkowania tego składnika aktywów dokonać systematycznego odpisania jego zweryfikowanej wartości bilansowej, pomniejszonej o wartość końcową (jeśli taka występuje).

Międzynarodowe Standardy Rachunkowości nie przewidują uproszczeń, jakie zawarte są w ustawie o rachunkowości odnośnie do niskocennych środków trwałych. Według MSR, jeśli dany obiekt jest użytkowany powyżej roku, powinien być amortyzowany w okresie jego przewidywanego wykorzystania, bez możliwości jednorazowego ujęcia w kosztach. Zgodnie z MSR, zasadne może być połączenie w jedną pozycję poszczególnych pozycji, które w oderwaniu od siebie nie są istotne. Rozważania te nie dotyczą pozycji małoistotnych.

Zakres i forma

informacji dodatkowej

W sprawozdaniu finansowym dla każdej grupy rzeczowych aktywów trwałych należy opisać:

- metody wyceny zastosowane do ustalenia wartości bilansowej brutto; jeśli użyto więcej niż jedną metodę, należy ujawnić wartość bilansową brutto każdej kategorii majątku, obliczonej według każdej z metod,- wartość bilansową brutto oraz skumulowane umorzenie (wraz z odpisami aktualizującymi z tytułu utraty wartości) na początek i koniec okresu,

- zestawienie zmiany stanów środków trwałych (nie ma obowiązku wykazywania danych porównawczych) na początek i koniec okresu zawierające:

- wartość początkową,

- zwiększenia z tytułu nabycia aktywów,

- zmniejszenia z tytułu sprzedaży i likwidacji aktywów,

- nabycia aktywów wskutek połączenia jednostek,

- zwiększenia i zmniejszenia w ciągu okresu wynikające z przeszacowania,

- odpisy aktualizujące z tytułu utraty wartości, w tym wielkość odpisów ujętych w rachunku zysków i strat w okresie sprawozdawczym oraz korekty wcześniejszych odpisów aktualizujących,

- koszty amortyzacji,

- różnice kursowe netto wynikające z przeliczenia sprawozdania finansowego podmiotu zagranicznego,

- inne zmiany,

l jeśli aktywa podlegały przeszacowaniu, to w sprawozdaniu finansowym należy dodatkowo ponadto podać informację o:

- metodzie zastosowanej do przeszacowania aktywów,

- dacie przeprowadzenia przeszacowania,

- czy powołany został niezależny rzeczoznawca,

- rodzaju wszystkich współczynników zastosowanych do ustalenia kosztów odtworzenia,

- wartości bilansowej dla każdej grupy rzeczowego majątku trwałego, według jej ceny nabycia lub kosztu wytworzenia bez uwzględnienia skutków przeszacowania,

- zmianie w kapitale z aktualizacji wyceny,

- wszelkie ograniczenia w prawach własności (zastawy, przewłaszczenia i inne zabezpieczenia),

- opis zasad rachunkowości odnośnie do remontów i konserwacji środków trwałych oraz kwoty ujętych z tego tytułu nakładów w ich wartościach bilansowych,

- zakres realizowanych inwestycji oraz poniesione nakłady w okresie sprawozdawczym,

- kwoty zobowiązań z tytułu leasingu operacyjnego i finansowego.

Skutki finansowe

Wytyczne ustawy o rachunkowości różnią się w dość zasadniczy sposób od podejścia przyjętego w Międzynarodowych Standardach Rachunkowości. Na tym tle warto się przyjrzeć, jakie rozwiązania i z jakimi skutkami finansowymi przyjęły krajowe grupy kapitałowe spółek giełdowych, które wytyczne MSR 16 obowiązują od początku bieżącego roku.

Na podstawie analizy ponad 130 spółek giełdowych przeprowadzonej przez BDO (głównie raporty kwartalne), można podsumować następujące wnioski:

- wśród analizowanych spółek znajdują się podmioty, które w raportach śródrocznych nie wykazały żadnych różnic wynikających z odmiennych regulacji, co w praktyce nie powinno być możliwe,

- blisko 40 jednostek (prawie 1/3 analizowanych podmiotów) dokonało przeszacowania majątku trwałego do aktualnej wartości godziwej, co w znaczny sposób podwyższyło wartości bilansowe i kapitały własne tych jednostek,

- 4 jednostki przeszacowały swój majątek trwały w celu uwzględnienia skutków hiperinflacji (?),

- 8 jednostek skorygowało wartości bilansowe w wyniku dotychczasowego zawyżenia wartości bilansowej o koszty finansowe,

- 7 jednostek dokonało odpisów aktualizujących (pomniejszających wartości bilansowe),

- ponad 20 jednostek poinformowało w raportach śródrocznych o trwających wycenach rzeczowego majtku trwałego, które do czasu sporządzenia raportów śródrocznych nie zostały zakończone, a które mogą w zasadniczy sposób zmienić dotychczas prezentowane wartości.

Poprzedni odcinek artykułu opublikowaliśmy 12-13 listopada

Wytyczne Międzynarodowych standardów rachunkowości w zakresie rzeczowych aktywów

trwałych w świetle ustawy o rachunkowości

W porównaniu z aktualnie obowiązującą ustawą o rachunkowości, wytyczne MSR 16 zawierają wiele odmiennych zasad:

- MSR 16 definiuje jako odrębne środki trwałe części składowe obiektu, jeżeli posiadają one różne okresy użytkowania lub każda z nich dostarcza korzyści ekonomiczne w różnym trybie, podczas gdy ustawa definiuje środki trwałe jako kompletne i zdatne do użytk

- MSR 16 wymaga, aby w przypadku odroczenia terminu płatności za nabyty składnik aktywów trwałych na termin dłuższy od normalnego terminu spłaty, różnicę między kwotą całkowitej płatności a jej wartością zdyskontowaną, ujmować jako koszt odsetek na przestrzeni całego okresu kredytowania, ustawa nie przewiduje takiego rozwiązania. W konsekwencji koszty amortyzacji w ustawie o rachunkowości są większe.

- Na cenę nabycia, koszt wytworzenia składnika rzeczowych aktywów trwałych według MSR 16 składają się szacunkowe koszty demontażu i usunięcia składnika, do których jednostka jest zobowiązana w związku z nabyciem lub używaniem tych składników. Takie podejście powoduje, że koszty demontażu wg MSR rozkładane są na wiele okresów sprawozdawczych - w ustawie o rachunkowości obciążają zyski okresu, w jakim zostały one poniesione.

- MSR 16 daje alternatywne możliwości wyceny środków trwałych po początkowym ich ujęciu - ustawa operuje wyłącznie wyceną w oparciu o historyczną cenę nabycia, skorygowaną o skutki ewentualnej aktualizacji, której przeprowadzenie możliwe jest tylko na podstawie oddzielnego rozporządzenia. W konsekwencji zastosowania MSR 16 środki trwałe mające wyższą wartość rynkową niż ich aktualna wartość bilansowa zwiększają kapitały własne.

- Ustawa wymaga ujęcia w wartości początkowej środków trwałych kosztów finansowych, podczas gdy MSR 23 dopuszcza taką możliwość przy równoczesnym ograniczeniu wysokości możliwych do aktywowania różnic kursowych. W tej sytuacji wartość środków trwałych według ustawy jest zazwyczaj wyższa niż wartości ustalone według MSR.

- Pojęcie przeszacowania użyte w MSR 16 nie jest tożsame z aktualizacją wyceny środków trwałych w oparciu o odrębne przepisy. MSR 16 operuje realnym wzrostem wartości. Ostatnia aktualizacja wartości początkowych, wg stanu na 1 stycznia 1995 roku, przeprowadzona na podstawie rozporządzenia ministra finansów, nie spełnia wymogów MSR 16 i 29.

- MSR 16 wymaga, aby rozpoczęcie amortyzacji nastąpiło w momencie, gdy środek trwały jest dostępny do użytkowania, to znaczy w momencie dostosowania tego składnika do miejsca i warunków potrzebnych do rozpoczęcia jego funkcjonowania zgodnie z zamierzeniem kierownictwa, ustawa określa, że moment rozpoczęcia amortyzacji następuje nie wcześniej niż po przyjęciu środka trwałego do użytkowania. W konsekwencji ustawa opóźnia moment rozpoczęcia amortyzacji i ujęcia kosztów w rachunku zysków i strat.

- Zakończenie amortyzacji zgodnie ze standardem następuje wtedy, gdy składnik zostanie przeznaczony do sprzedaży, włączony do grupy aktywów przeznaczonych do sprzedaży zgodnie z MSSF 5 lub zostanie usunięty z bilansu, w zależności od tego, co nastąpiło wcześniej. Według ustawy zakończenie odpisów amortyzacyjnych następuje z chwilą zrównania ich wartości z wartością początkową środka trwałego, jego likwidacji lub sprzedaży. Podejście ustawy przedłuża okres amortyzacji.

- MSR 16 dopuszcza zmianę przyjętej metody amortyzacji środków trwałych, jeżeli jest to uzasadnione korektą korzyści ekonomicznych generowanych przez obiekt, ustawa dopuszcza zmianę: jedynie zmianę okresu i stawek amortyzacji.

- MSR 36 wymaga odpisu aktualizującego rzeczowych aktywów trwałych, jeżeli jego wartość odzyskiwana jest niższa od jego wartości bilansowej, ustawa operuje pojęciem trwałej utraty wartości. W praktyce oznacza, że straty bilansowe są prezentowane w ustawie o rachunkowości znacznie później niż tego wymagają przepisy polskiej ustawy.

- Ustawa dopuszcza, aby w przypadku odpisów aktualizacyjnych dotyczących środków trwałych, których wycena została zaktualizowana na podstawie oddzielnych przepisów, zmniejszały one odniesione na kapitał z aktualizacji wyceny różnice; MSR dopuszcza korektę ustalonego z tytułu przeszacowania kapitału jedynie w sytuacji zmiany wartości godziwej podlegającego przeszacowaniu aktywów.

- MSR 16 określa zasady wyceny nabytych w drodze wymiany rzeczowych aktywów trwałych, podczas

Gospodarka
Piotr Bielski, Santander BM: Mocny złoty przybliża nas do obniżek stóp
Materiał Promocyjny
Tech trendy to zmiana rynku pracy
Gospodarka
Donald Tusk o umowie z Mercosurem: Sprzeciwiamy się. UE reaguje
Gospodarka
Embarga i sankcje w osiąganiu celów politycznych
Gospodarka
Polska-Austria: Biało-Czerwoni grają o pierwsze punkty na Euro 2024
Gospodarka
Duże obroty na GPW podczas gwałtownych spadków dowodzą dojrzałości rynku
Gospodarka
Sztuczna inteligencja nie ma dziś potencjału rewolucyjnego