Sprawa (sygnatura C-212/20) dotyczy dwóch pytań prejudycjalnych, które złożył Sąd Rejonowy dla Warszawy-Woli w Warszawie, w postępowaniu frankowicza przeciwko Raiffeisenowi.
Pierwsze pytanie dotyczyło tego, czy zapis umowy określający kurs kupna i sprzedaży waluty obcej musi być sformułowany w sposób jednoznaczny, czyli tak, aby kredytobiorca mógł samodzielnie określić kurs w dowolnym dniu. Sąd Rejonowy dopytuje, czy w świetle tego rodzaju umowy (kredyt mieszkaniowy), jej długoterminowego charakteru, oraz faktu, że wysokość waluty obcej podlega ciągłym zmianom, możliwe jest sformułowanie postanowienia umownego w sposób ogólniejszy, czyli odnoszący się do rynkowej wysokości waluty uniemożliwiający wprowadzenie znaczącej nierównowagi ze szkodą dla konsumenta.
Drugie pytanie dotyczy tego, czy możliwa jest interpretacja takiego ogólnego zapisu umownego na korzyść konsumenta w ten sposób, że określa ona kurs nie w dowolnie, ale wolnorynkowo, zwłaszcza w sytuacji, gdy obie strony tak samo zrozumiały ten zapis, a kredytobiorca nie kwestionował go, a także nie zaznajomił się z treścią umowy w trakcie jej zawarcia i przez cały czas jej trwania.
Sprawę prowadziła Kancelaria Drzewiecki, Tomaszek i Wspólnicy. W jej ocenie orzeczenie TSUE „jest w całości korzystne dla konsumentów i stanowi kolejnej wzmocnienie pozycji konsumentów w tej i w innych podobnych sprawach. W wyroku TSUE podzielił stanowisko naszych klientów, a także zbieżne z nim stanowisko Rzeczypospolitej Polskiej, Rzecznika Praw Obywatelskich i Komisji Europejskiej" – oceniła kancelaria.
Jej zdaniem TSUE wskazał, że zgodne z prawem europejskim określenie zasad indeksacji kredytu do waluty obcej powinno być na tyle przejrzyste, jasne i zrozumiałe dla kredytobiorcy, aby konsument (kredytobiorca) miał możliwość w każdej chwili samodzielnie ustalić kurs wymiany stosowany przez przedsiębiorcę (bank). „Nie jest wystarczające ogólne odniesienie się do kursu rynkowego lub innych podobnych klauzul generalnych. Trybunał wskazał również, że nie jest dopuszczalne interpretowanie tego rodzaju ogólnych odniesień przez sąd w celu złagodzenia ich nieuczciwego charakteru, nawet jeśli taka wykładnia odpowiadałaby wspólnej woli stron. Oznacza to, że warunki dotyczące indeksowania kredytu kursem waluty obcej niespełniające opisanego wyżej wymogu przejrzystości i jasności są uznawane za nieuczciwe i niewiążące, nawet jeśli co do zasady konsument w czasie zawarcia umowy godził się na to, że kredyt będzie indeksowany kursem waluty obcej" - dodano.
