Nie zamierzamy sprzedawać akcji KGHM

Paweł Tamborski podsekretarz stanu w Ministerstwie Skarbu Państwa

Na giełdzie lada chwila zadebiutuje PKP Cargo. W kolejce jest Energa. A co z pozostałymi tegorocznymi planami prywatyzacyjnymi Skarbu Państwa? Kiedy można się spodziewać debiutu Węglokoksu czy Kompanii Węglowej?

PAWEŁ TAMBORSKI: W tym roku raczej Węglokoks na giełdę nie trafi. Debiut tej spółki jest ściśle związany z tym, co dzieje się w branży węglowej i z kondycją podstawowych klientów Węglokoksu, czyli firm wydobywczych. Być może spółka zadebiutuje w przyszłym roku. Kiedy – to już kwestia oceny sytuacji spółek węglowych.

Przymierzaliśmy się do tego, żeby w przyszłym roku na giełdzie pojawiła się Kompania Węglowa, ale dzisiaj dosyć trudno to sobie wyobrazić. KW ma swoje własne problemy wewnętrzne i dopóki się z nimi nie upora, trudno sobie wyobrazić przyszłoroczny termin debiutu.

Czy są jacyś chętni na kupno udziałów MSP w Ciechu? Na przykład Zbigniew Jakubas?

Nie dotarły do mnie żadne informacje na temat zainteresowania Ciechem p. Jakubasa. Ale zainteresowanie Ciechem istnieje. Ciech potrzebuje inwestora i gdyby taki zdecydował się na ogłoszenie wezwania na sprzedaż akcji, MSP poważnie rozważyłoby jego ofertę. Jednak Ciech jest spółką giełdową, co daje nam również inne możliwości zbycia akcji. Spółka jest w naszym planie prywatyzacji. Z punktu widzenia naszych potrzeb budżetowych nie musimy tego robić, ale nie wykluczamy tej prywatyzacji. Jest to tylko i wyłącznie kwestia decyzji i wyboru najlepszych warunków. Każda oferta będzie przez nas poważnie rozpatrywana.

Czy Skarb jest zainteresowany włączeniem Anwilu do Azotów?

Jeśli istnieje uzasadnienie biznesowe takiego działania, to kto wie. Ale na razie to jest spekulacja.

Mogę tylko powiedzieć, że koncentrujemy się na dokończeniu tego, do czego się zobowiązaliśmy – czyli do wspierania procesu konsolidacji.

A pana zdaniem taka logika istnieje?

Anwil to nie jest jednorodna spółka. Ma zarówno część petrochemiczną, jak i nawozową. Akcjonariuszem Anwilu nie jest Skarb Państwa, ale spółka giełdowa, której jesteśmy udziałowcem. Istotna jest więc kwestia określenia, co jest w interesie Orlenu i odpowiedzi na pytania, jaka miałaby być ewentualna struktura tej transakcji, aby było to korzystne zarówno dla Azotów, jak i Orlenu. Ale podkreślam, że to tylko spekulowanie.

Ostatnie wypowiedzi premiera wskazują, że państwo nie jest zbyt przychylne obecności rosyjskiego Acronu w Azotach.

Obie spółki azotowe – Tarnów i Puławy już dawno były w programie prywatyzacji. W międzyczasie zarząd Tarnowa ogłosił strategię konsolidacyjną. Skarb poparł tę strategię. Ale od tego momentu zmieniliśmy nasze podejście do prywatyzacji.

W tym czasie konsolidacja obu spółek przeszła już kilka etapów. Liczymy na to, że nowy zarząd Grupy Azoty, który składa się z przedstawicieli obu spółek, zrealizuje do końca ten proces. Jest szansa, że to będzie gracz nr 2 na europejskim rynku nawozowym.

To, co jakiś czas temu robił Acron, było wbrew naszej strategii właścicielskiej. Jasno to komunikowaliśmy. Wszystkie działania wbrew tej strategii będziemy odbierali jako nieprzyjazne.

Acron, decydując się na ogłoszenie wezwania, był świadom, że w statucie ZA Tarnów są ograniczenia dotyczące prawa głosu na walnych zgromadzeniach. Nie wprowadzaliśmy w tym czasie żadnych utrudnień, które miały dyskryminować któregokolwiek z akcjonariuszy.

Skarb Państwa zmienił swoją strategię i jako właściciel mamy do tego prawo. Patrząc na to, co się dzieje z wartością połączonych podmiotów, widzimy, że mieliśmy rację.

Uprzywilejowanie akcji, które Skarb wykorzystał w przypadku zakładów azotowych, nie jest jednak mile widziane w Unii Europejskiej.

Oprócz spółek Skarbu Państwa podobne rozwiązania funkcjonują w innych, prywatnych spółkach publicznych. Skarb Państwa zachowuje się podobnie jak inni uczestnicy rynku.

Od kilku miesięcy nie słychać, by coś działo się wokół pomysłu wpuszczenia akcji KGHM na giełdę w Londynie lub notowania jego spółki zależnej KGHM International w Toronto. Któremu z tych rozwiązań Skarb obecnie bardziej sprzyja?

To jest kwestia pewnej strategii finansowej. Wynikiem tej strategii może być pomysł powrotu Quadry na giełdę. Początkowo zakładano, że takie rozwiązanie będzie możliwe po uruchomieniu projektu Sierra Gorda.

Ale Skarb Państwa nie zamierza w tej chwili sprzedawać więcej akcji KGHM. Nie zamierzamy też rozwadniać naszych udziałów. Żadna transakcja, która miałaby prowadzić do tego, że nasz udział w KGHM zmaleje, nie była z nami dotychczas konsultowana i byłaby trudna do zaakceptowania.

Obecnie jest to niemożliwe.

A co z dual listingiem?

W zasadzie sprowadza się to do notowania akcji KGHM na innej giełdzie. Pytanie, czy ma to sens. Gdyby to miała być decyzja właścicielska, musielibyśmy zobaczyć stos dobrych argumentów przemawiających za takim rozwiązaniem.

W tej chwili nie widzimy wielkich wartości dodanych w tego typu transakcji. Musiałoby to być rozwiązanie, które przyniosłoby korzyści zarówno akcjonariuszom, jak i spółce.

Pytanie: czemu ta operacja miałaby służyć? Najprawdopodobniej pozyskaniu nowych akcjonariuszy, którzy teraz, gdy spółka notowana jest tylko w Warszawie, nie interesują się inwestycją w KGHM. Nie wiem, czy korzyść związana z pojawieniem się na nowych rynkach, jest większa niż to, że spadnie płynność akcji KGHM w Warszawie.

Żadna transakcja, która miałaby prowadzić do tego, że nasz udział w KGHM zmaleje, nie była z nami dotychczas konsultowana

KGHM zależy też na obniżeniu podatku od kopalin.

W ustawie zapisane jest, że po dwóch latach od funkcjonowania mechanizm ten ma być przedmiotem analizy i weryfikacji. Podatek ten nie jest jednak naszym wymysłem – z powodzeniem funkcjonuje on w Australii czy RPA.

Dyskusja o tym podatku się odbędzie, bo jesteśmy do tego zobowiązani prawem. KGHM, jako największy płatnik tego podatku, będzie miał jednak wiele pracy do wykonania, by pokazać nam, jak to wpływa na funkcjonowanie spółki.

Czy to oznacza, że dla Skarbu najważniejszy będzie czynnik przychodowy, przy analizie zmian zasad opodatkowania?

Podatki są istotne. Ale KGHM jest bardzo ważnym elementem naszego portfolio, a nam zależy na kreacji wartości dla akcjonariuszy, w tym oczywiście dla nas. To jest więc kwestia zarówno kursu spółki, jak i potencjalnej dywidendy.

KGHM jest unikalne, bo chce być firmą globalną i równocześnie jest istotnym płatnikiem podatku, jak i dywidendy. Jest też ważnym pracodawcą w Polsce. I z tych powodów zależy nam na tym, by spółka ta się rozwijała. Weźmiemy te czynniki pod uwagę przy rozmowach o funkcjonowaniu podatku od kopalin.

Czy resort zamierza rozliczać z efektów prac spółki zajmujące się poszukiwaniem gazu łupkowego?

Jak każdy akcjonariusz będziemy rozliczać zarządy z realizacji strategii. Liczymy na to, że szybciej, niż dotychczas to się działo, powstaną rozwiązania prawne pozwalające firmom funkcjonować na tym rynku – w tym regulacje podatkowe.

Efekty tych poszukiwań wydają się jednak znacząco różne od zapisów w strategiach.

Wciąż sporo się dzieje, jeśli chodzi o kwestie regulacyjne. Mam nadzieję, że te niewiadome szybko znikną. I wtedy zarządy będą w stanie realizować swoje strategie. Z naszego punktu widzenia poszukiwania gazu łupkowego są strategicznym projektem.

CV

Paweł Tamborski przez 20 lat związany był z rynkami kapitałowymi, za które od stycznia ubiegłego roku odpowiada w Ministerstwie Skarbu Państwa. Od listopada 2010 r. kierował oddziałem bankowości inwestycyjnej w Wood & Company Financial Services. W latach 2008–2010 był dyrektorem zarządzającym w londyńskim oddziale UniCredit CAIB Securities. Licencję maklerską zdobył w 1991 r. Absolwent Akademii Ekonomicznej w Poznaniu.