Branża dóbr konsumpcyjnych trwałego użytku jest mocno urozmaicona. I chodzi tu nie tylko o gamę produktów wytwarzanych przez spółki (począwszy od odzieży poprzez meble, a skończywszy na artykułach gospodarstwa domowego), ale także wyniki finansowe oraz zachowanie cen akcji.

Z tarczą albo na tarczy

Zacznijmy od różnic w trendach na giełdzie. Z jednej strony znaleźć można firmy, które wyróżniają się na plus w dłuższym horyzoncie czasowym. Do tego grona zaliczyć można opisaną obok Amikę, a także Forte czy Protektora. Ich akcje są w długofalowych trendach zwyżkowych. Na drugim biegunie plasują się walory, które przyniosły rozczarowanie ich posiadaczom. Tak jest np. z akcjami Lubawy. Co prawda w tym roku są na niewielkim plusie, ale jeszcze w sierpniu ich notowania niebezpiecznie zbliżyły się do dołka bessy z lipca 2008 r. Gwałtownej zmienności uległy w ostatnich tygodniach notowania Bytomia, które odreagowują trend spadkowy, jaki od szczytu z maja 2007 r. pogrążył akcje o bagatela 96 proc.! O odreagowaniu długofalowej tendencji zniżkowej mówić można również w przypadku Sanwilu. Po dnie szoruje kurs cechującego się niską płynnością obrotu, notowanego w systemie jednolitym Wistilu.

Przyczynę tych różnic dzielących giełdowych liderów i maruderów łatwo zrozumieć, przyglądając się notom, jakie spółki uzyskały w naszym rankingu. Spójrzmy na kolumnę poniższej tabeli podsumowującą punkty w sześciu kategoriach dotyczących kondycji finansowej. Różnica między najlepszą (Amica) i najsłabszą (Wistil) spółką to aż 33 pkt (łącznie w tych kategoriach każda firma?mogła uzyskać maksymalnie 60 pkt).

Nie jest najwyraźniej przypadkiem fakt, że wspomniani wcześniej liderzy, jeśli chodzi o zachowanie kursu akcji, rekrutują się z górnej części rankingu finansowego, zaś maruderzy plasują się na szarym końcu, jeśli chodzi o kondycję fundamentalną. Warte podkreślenia w tym miejscu jest to, że w naszym rankingu bierzemy pod uwagę nie tyle jednorazowe wystrzały zysków, ile sięgającą 10–12 kwartałów historię finansową (nieco zmodyfikowaliśmy metodologię w porównaniu z branżami omawianymi w poprzednich tygodniach, starając się jednak zachować ogólną ideę).

Różnice między liderami i maruderami w ostatecznej punktacji powiększają jeszcze noty uzyskane w kategorii tzw. momentum, której dodanie do rankingu jest ukłonem w stronę analityków technicznych. Owe momentum (impet) można mierzyć na różne sposoby, my wybraliśmy kombinację średnich kroczących ze 100 i 200 sesji.

Wyceny całkiem atrakcyjne

Rewolucyjnych przetasowań w ostatecznym rankingu nie powoduje uwzględnienie poziomu wycen. Na 100 pkt spółki mogły uzyskać z tego tytułu maksymalnie 30 pkt. Im niższy wskaźnik cena/wartość księgowa, tym lepsza punktacja. Można przypuszczać, że gdybyśmy mieli do czynienia od dłuższego czasu z powszechną hossą na giełdzie, to wyceny mocnych fundamentalnie spółek bujałyby w obłokach. Tak jednak nie jest. Nawet cechujące się niezłą kondycją finansową firmy takie jak Amica, Forte czy Paged, są wyceniane na rynku na dość niskim poziomie. Co ciekawe, ich wskaźniki C/WK mają wartości podobne do niektórych spółek o niskich notach, jeśli chodzi o fundamenty. Zobaczymy, co w najbliższych kilkunastu miesiącach przyniosą takie niezrozumiałe różnice w wycenach.

[email protected]

Amica Wronki – mocne fundamenty, umiarkowana wycena

Producent AGD uplasował się na pierwszej pozycji naszego zestawienia. Na takie osiągnięcie złożyły się w miarę równomiernym stopniu wszystkie kategorie rankingu. Amica może się pochwalić bardzo wysoką (i rosnącą w ujęciu r./r.) rentownością kapitałów własnych, długą serią wyników na plusie i ich systematyczną poprawą oraz w miarę zadowalającą (i poprawiającą się) płynnością.

Bardzo istotne jest to, że mimo dużej puli punktów uzyskanych w kategoriach finansowych akcje Amiki nie są wyceniane na rynku z premią. Wskaźnik C/WK poniżej neutralnego poziomu 1,0 sugeruje wręcz, że walory są tanie. Z kolei w ujęciu historycznym wskaźnik ten jest na umiarkowanym poziomie, pomiędzy skrajnie niskim pułapem z początku 2009 r. (poniżej 0,20) a szczytem z jesieni 2010 r. (ok. 1,30). O przeciętnej wycenie można również mówić w porównaniu z całą omawianą przez nas branżą dóbr trwałego użytku.

Na wysokie noty Amiki złożyło się też pozytywne momentum na giełdzie, rozumiane jako przebywanie kursu akcji powyżej średniej kroczącej z 200 sesji. Trzeba jednak zwrócić uwagę, że w średnim terminie od pół roku notowania utknęły w trendzie bocznym, niebezpiecznie zbliżając się do owej średniej kroczącej. Gdyby kurs spadł poniżej niej, jednocześnie pokonując dołek z lipca (41,2 zł), dla fanów analizy technicznej byłby to poważny sygnał ostrzegawczy świadczący o utracie pozytywnego momentum.

Metodologia rankingu:

Spółki są oceniane w sześciu kategoriach finansowych, jednej kategorii dotyczącej tzw. momentum cen akcji, oraz jednej kategorii dotyczącej poziomu wycen rynkowych akcji (łącznie mogą otrzymać maksymalnie 100 pkt):

(1) ROE (rentowność kapitału własnego, czyli zysk netto/średni kap. wł.): liczba pkt = procentowa wartość wskaźnika/2 (maks. 10 pkt);

(2) średni ROE w ostatnich 12 kwartałach: liczba pkt = procentowa wartość wskaźnika/2 (maks. 10 pkt);

(3) zysk netto na akcję (EPS) „x" z ostatnich 10. kwartałów na plusie: liczba pkt = „x";

(4) wzrost EPS w „x" z ostatnich 10 kw.: liczba pkt = „x";

(5) wzrost przepływów pieniężnych (cash flows) z działalności operacyjnej (z 12 mies.) na akcję w „x" z ostatnich 10 kw.: liczba pkt = „x";

(6) wskaźnik bieżący płynności finansowej (aktywa obrotowe/zobow. krótkot.): 5 pkt, jeżeli jest równy od 1,0 do 1,5; 10 pkt, jeżeli równy co najmniej 1,5;